نه اسمش عشق است،نه علاقه و نه حتی عادت...

حماقت محض است که دلتنگ کسی باشی که دلش با تو نیست...

همیشه عزیز ترین چیزی که دارم احساسم است،نگاهم،...چشمانم و لبخندم...همین کوچک ترین چیزهای دنیا بزرگترین دارایی من است...که میدانی خیلی وقت است با توست...و به یاد تو...مانده ام چه چیز دیگرری تقدیمت کنم؟... تمام حس رویا بودنم را... وقتی که شعر میخوانم برایت... و من فقط به این می اندیشم: چه کسی بعد محرم خلوت تو خواهد شد؟ ... دست روی قلب تو میگذارد؟...گرم...؟..روی هم رفته آیا رویا خواهد شد